به نقل از «آنا»

استفاده پرندگان از حافظه بارکدی برای یادآوری مکان ذخیره غذا 

تاریخ انتشار: ۱۴ فروردین ۱۴۰۳ | کد خبر: ۴۰۰۴۵۸۰۲

به گزارش خبرگزاری علم و فناوری آنا به نقل از گاردین، پژوهشگران با بررسی رفتار‌های پرنده‌ای به نام چرخ ریسوی سر سیاه که هیچ مشکلی در یادآوری محل نگهداری خوراکی‌هایش ندارد، دریافتند این پرندگان هر بار که غذا را ذخیره می‌کنند، حافظه‌ای شبیه بارکد ایجاد می‌کنند.

چرخ ریسوی سر سیاه به خاطر مخفی کردن غذا در ماه‌های گرم سال شهرت دارد و برخی تخمین‌ها حاکی از آن است که یک پرنده می‌تواند تا ۵۰۰ هزار ماده غذایی را در سال پنهان کند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

اما نکته قابل توجه در مورد این پرنده توانایی حیرت انگیز آنها در یافتن دوباره لقمه هاست.

اکنون محققان می‌گویند سازوکار پشت این شاهکار را کشف کرده اند. آنها به پرنده‌ها دسترسی پراکنده به تخمه‌های آفتابگردان در محوطه‌ای با بیش از ۱۲ مکان که می‌توان غذا را در آن نگهداری کرد، دادند و رفتار پرندگان و فعالیت در هر مکان ذخیره سازی اعم از ذخیره سازی غذا، بازیابی غذا یا چک کردن در انبار بر روی ویدئو ضبط کردند.

پژوهشگران یک ردیاب را در مغز هر پرنده کاشتند تا فعالیت نورون‌ها در هیپوکامپ را که برای شکل گیری حافظه بسیار مهم است، مشاهده کنند.
نتایج نشان می‌دهد هر بار که پرنده‌ای دانه‌ها را پنهان می‌کند، حتی اگر در همان مکان باشد، ترکیب متفاوتی از نورون‌ها در هیپوکامپ آن فعال شده که منجر به یک الگوی فعالیت بارکد مانند می‌شود. همان «بارکد» در هنگام بازیابی غذا، مانند زمانی که غذا را پنهان می‌کرد، مشاهده شد.

بارکد‌ها از سلول‌های مکان متمایز بودند. سلول‌های مکان نورون‌هایی در هیپوکامپ هستند که در شکل گیری خاطرات مربوط به مکان‌های خاص نقش دارند. 

دکتر «سلمان چتی» «Selmaan Chettih» از موسسه زاکرمن دانشگاه کلمبیا و مجری این تحقیقات گفت: این دو به طور تصادفی با هم همپوشانی داشتند به طوری که نورون‌ها نمی‌توانند هیچ کدام، یا هر دو باشند. در واقع، در حالی که سلول مکانی هر بار که پرنده از یک مکان ذخیره سازی بازدید می‌کرد، فعال می‌شد، بارکد‌ها تنها زمانی رخ می‌دادند که پرنده واقعا دانه‌ای را ذخیره یا بازیابی می‌کرد. 

به طور کلی، محققان می‌گویند زمانی که پرندگان در حال ایجاد خاطرات از رویداد‌های خاص هستند، سازوکار متفاوتی را نسبت به موقعی که در حال ساخت نقشه ذهنی از یک منطقه هستند، به کار می‌گیرند.

به گفته پژوهشگران بارکد نشان دهنده یک تجربه اپیزودیک خاص است که در مکان و زمان زندگی چرخ ریسوی سرسیاه، منحصر به فرد است.

چتی افزود: اگرچه هنوز اثبات نشده، اما ممکن است این یافته‌ها در مورد مغز انسان و سایر پستانداران نیز عملی باشد. پیام این است: زمانی که شما یک خاطره از یک رویداد خاص را می‌سازید، مغز شما ممکن است یک برچسب تصادفی ایجاد کند که از آن برای ذخیره اطلاعات مرتبط با آن رویداد استفاده می‌کند، مانند روشی که یک فروشگاه اطلاعات مرتبط با هر محصول را ثبت می‌کند. محصول باید پس از اسکن شدن برچسب، بازیابی شود. شاید پیام دیگر این باشد که مغز و توانایی‌های ذهنی این پرندگان کوچک و معمولی می‌تواند بسیار قابل توجه باشد.

نتایج این تحقیقات در نشریه Cell منتشر شده است.

انتهای پیام/

منبع: آنا

کلیدواژه: پرندگان پستانداران آفتابگردانها نورون ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت ana.press دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «آنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۴۰۰۴۵۸۰۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

چرا هیچ وقت یادمان نمی ماند درِ خانه را قفل کرده ایم یا نه؟

دانشمندان یک قدم به درک اینکه چرا بعضی چیزها را به خاطر می سپاریم و برخی دیگر را فراموش می کنیم، نزدیک تر شده اند.

به گزارش روزیاتو، محققان دانشگاه رایس ِ آمریکا دست به پژوهشی زدند که نشان داد ما برخی جنبه های یک تجربه همچون شرایط کلی را به جای جزئیات کوچک تر به خاطر می سپاریم.

به همین دلیل است که احتمال فراموش کردن تجربه های جزئی تر و پیش پا افتاده تری مانند قفل کردن یا نکردن در ِ خانه، بیشتر است.

برای درک بهتر نحوه ی عملکرد حافظه ی انسان، محققان دانشگاه رایس تصاویری را به شرکت کنندگان پژوهش خود نشان دادند.

در این آزمایش حافظه، برخی از تصاویری که برای شرکت کنندگان به نمایش درمی آمدند، تکراری و برخی دیگر جدید بودند.

برخی تصاویر شباهت زیادی به یکدیگر داشتند، اما در برخی دیگر تشخیص تفاوت های آن ها از یکدیگر دشوارتر بود. هدف از نمایش تصاویر مشابه، مختل کردن حافظه با شبیه سازی تجربیات پیش پا افتاده ای بود که روزانه داریم، مانند قفل کردن در ِ خانه.

محققان پی بردند که به یاد ماندنی ترین تصاویر که احتمال به خاطر سپردن آن ها توسط شرکت کنندگان بیشتر بود، تصاویری رنگارنگ با حضور افرادی در عکس بودند. به عبارت دیگر، تصاویری که شلوغ و بی نظم نبودند، فراموش نشدنی تر بودند.

گرچه شرکت کنندگان به یادماندنی ترین تصاویر را به درستی به یاد آورده بودند، اما اثر آن بعد از ۲۴ ساعت از میان رفت. این به ویژه درمورد به یاد آوردن تجربیات مثبت صدق می کرد، امری که نشان داد این دست تجربیات در ابتدا به یاد می مانند، اما بیشتر مستعد فراموش شدن هستند.

گرچه معمولاً تصور این است که احساسات می توانند فرآیند پردازش حافظه را بهبود بخشند، اما انسان ها اغلب جنبه ی اصلی یک تجربه یا به عبارتی دیگر «مخلص کلام» را به یاد می آورند، نه جزئیات اضافی را. به گفته ی محققان، گذشت زمان اغلب این موضوع را تشدید می کند.

برای مثال، اگر سعی کنیم که به خاطر آوریم در سال گذشته چه کارهایی انجام دادیم، احتمالاً کارهای زیاد و مختلفی را به خاطر می آوریم. با این حال، احتمالاً تنها برخی از این خاطرات را با جزئیات زیاد به خاطر می آوریم. ممکن است به یاد بیاوریم که به سفر رفته بودیم، اما احتمالاً یادمان نمی آید که در هر روز ِ سفر چه فعالیت هایی انجام داده بودیم.

نتایج این پژوهش نشان داد محتوای احساسی، مدت زمان گذشته یک تجربه و ویژگی های ادراکی حافظه، همگی در به خاطر آوردن یا نیاوردن جزئیات یک اتفاق تأثیرگذارند.

به گفته ی محققان دانشگاه رایس، این پژوهش نشان داد که تجربیاتی که برای یک شخص فراموش نشدنی هستند، مثل جشن تولد، مرگ عزیزان و غیره، به احتمال زیاد برای یک شخص دیگر هم فراموش نشدنی هستند. این ها اغلب تجربیات مثبت یا منفی هستند.

این محقان می گویند ما اغلب تصور می کنیم که خاطرات احساسی بهتر به خاطر سپرده می شوند، اما در حقیقت این ویژگی های اصلی یک خاطره است که به خاطر سپرده می شود، اما جزئیات آن ممکن است فراموش شوند.

یکی از دلایل اینکه ما نمی توانیم همه ی تجربیات مان را به خاطر آوریم این است که مغز ما ظرفیت محدودی دارد.

به گفته ی محققان، مغز ما احتمالاً نمی تواند هر چه که تجربه می کنیم را به خاطر بسپارد و به همین دلیل مجبور هستیم اندکی از اطلاعاتی که مهم نیستند را به شکل انتخابی فراموش کنیم.

کانال عصر ایران در تلگرام